Seks wysokiego ryzyka

Czasami pożądanie wciąga jak wir. To kręci. Ale niestety, czasami ściąga na dno. Oto kilka historii niebezpiecznych związków, które nie zawsze miały szczęśliwe zakończenie. Przeczytaj je i poznaj opinię psychologów oraz seksuologów na ich temat, bo lepiej uczyć się na cudzych błędach, niż samemu stać się ich ofiarą.

Krzysztof, 44 lata, aktor: To był grom z jasnego nieba, piorun, dotyk anioła... Sam nie wiem, jak to nazwać i Bóg mi świadkiem, że nie dążyłem do tego. Nie jestem jakimś starym satyrem, który ślini się na widok dzierlatek, a do tego znałem tę dziewczynę od jej urodzenia. Byłem na ślubie jej rodziców, widziałem jej matkę w ciąży, piłem wódkę na jej chrzcinach i przechodziłem wszystkie etapy jej dorastania.

Poderwanie córki najlepszego przyjaciela to nie jest rzecz, którą się łatwo wybacza. Chyba, że udowodnisz, że to prawdziwa miłość.

Kiedy zdała maturę i zamierzała startować do szkoły aktorskiej, jej ojciec, a mój przyjaciel, poprosił mnie o przygotowanie Karoliny do egzaminów wstępnych. Tak to się zaczęło. Nie jest ważne, kto pierwszy dał lub odebrał sygnał - zostaliśmy kochankami i to było niesamowite. Czułem się nowym mężczyzną, odrodzonym, pełnym sił witalnych i pomysłów na życie, a ona rozkwitała przy moim boku i w moich ramionach.

Oczywiście, przez kilka miesięcy udawało się nam ukrywać romans (mimo że nadal bywałem w ich domu), ale i tak nie mieliśmy szans na dochowanie tajemnicy. Któregoś dnia w moich drzwiach stanął jej ojciec i od razu wiedziałem, że on wie o wszystkim. Rozpętało się piekło: wrzaski, groźby, prawie doszło do rękoczynów. Połowa naszych wspólnych znajomych przestała mnie poznawać, a druga połowa zręcznie unikała wspólnych spotkań towarzyskich. Do tego wszystkiego dyrektora mojego teatru życzliwie poinformowano, że jego aktor molestuje nieletnią.

Mimo to Karolina przeprowadziła się do mnie i od 8 miesięcy mieszkamy razem. Bywa różnie, jak w każdym związku, ale nadal się kochamy. Podjęliśmy ryzyko i na razie wygrywamy.

Co jest nie tak?

Związek dwojga ludzi to również związek ich rodzin oraz ich środowisk. Człowiek lubi, kiedy otoczenie akceptuje jego wybory. A w końcu nie po to ludzie łączą się ze sobą, żeby walczyć przeciwko całemu światu, tylko po to, żeby było im dobrze, bezpiecznie i miło.

Jak mówi psycholog Beata Dżugaj: "W tej historii problem nie polega na tym, że starszy mężczyzna związał się z dużo młodszą kobietą. Kiedyś to było normą, a i teraz też niespecjalnie ludzi to dziwi. Problem polega raczej na tym, że Krzysztof związał się z córką kolegi. Przyjęło się, że wobec dzieci znajomych, które znamy od urodzenia, przyjmujemy relacje prawie rodzicielskie. A to oznacza, że powinniśmy mieć wobec nich postawę opiekuńczą i absolutnie aseksualną. Złamanie tej zasady jest postrzegane jako złamanie tabu kazirodztwa".

Silnym spoiwem związku jest z pewnością urok "miłości zakazanej". No i, co tu dużo ukrywać, seks. Zobaczymy, co będzie, jeżeli otoczenie przyzwyczai się do nowej sytuacji, a seks przestanie być taki ekscytujący. Jakby nie patrzeć, chłopie, poderwałeś córkę swego najlepszego przyjaciela. Nie jest to rzecz, którą się łatwo wybacza i zapomina. Jedyne, co może Cię uratować, to udowodnienie światu, że jest to najprawdziwsza i jedyna miłość Twego życia.

Partnerstwo w domu i hierarchia w pracy rzadko idą w parze. Dlatego romans z szefową zazwyczaj kończy się kiepsko, i to podwójnie, bo jednocześnie utratą pracy i rozpadem związku.

Paweł, 33 lata, właściciel drukarni: Przejąłem po ojcu interes 6 lat temu i pierwsze lata mojej działalności wspominam jako prawdziwą jatkę. Całe dnie spędzałem w drukarni albo w trasie po Polsce w poszukiwaniu zleceniodawców. Żona w końcu tego nie wytrzymała i odeszła. Nie mam do niej o to pretensji; było, minęło. Teraz jest już trochę spokojniej, ale i tak nadal jestem sam. Nie mam czasu na jakiś stały związek.

Wiem, że to dziwnie zabrzmi, ale spotykam się z dziewczyną na telefon, taką do wynajęcia. Trwa to już półtora roku. I za każdym razem umawiam się z tą samą prostytutką. I prawie zawsze w te same dni. Czasem, od święta, robimy jakiś weekendowy wypad, ekstrapłatny. Nie przeszkadza mi to - układ jest czysty, bez opowiadania głupot, że na całe życie, na zawsze, że miłość itd. Lubimy się. Nigdy nie pytam, z kim się spotyka poza mną, chociaż czasem ma się ochotę takie rzeczy wiedzieć.

To trochę taki biznesowy układ - ja płacę i wymagam, a ona przyjmuje zlecenie i ma je wykonać z najwyższą starannością. Mnie to pasuje i jej też. Obie strony mają być zadowolone.

Co jest nie tak?

Trudno nam sobie wyobrazić, żeby praca mogła kogoś tak pochłonąć, że zabrakło mu czasu na normalny, zdrowy związek z jakąś sympatyczną kobietą. Jeszcze zrozumielibyśmy, gdyby służył jakiejś idei, zbawiał świat, nawadniał Afrykę, budował IV RP. Człowieku, przecież to tylko drukarnia!

Lek. med. Michał-Lew Starowicz: "Tego typu związek, parząc z perspektywy jego potencjalnej przyszłości, kryje w sobie dwa zagrożenia. Po pierwsze, Paweł może się w końcu zakochać i zacząć oczekiwać od prostytutki wyłączności oraz próbować przekształcić związek oparty na kontrakcie finansowym w związek romantyczny. A dziewczynie nie musi się to podobać, bo właśnie aspekty finansowe takiego życia mogą jej odpowiadać i być może ma kilka podobnych układów (co jest bardziej bezpieczne niż spotkania z nowymi klientami). Druga możliwość jest taka, że pragnienie bycia razem zostanie odwzajemnione, ale z czasem okaże się, że Paweł nie może zapomnieć, czym jego wybranka się zajmowała...".

Masz ochotę na skok w bok? Pamiętaj, że niezależnie od chęci przebaczenia partnerka nigdy nie zapomni, że została zdradzona.

Marek, 28 lat, szef marketingu: Dostałem robotę w firmie cateringowej i na jednej z imprez się poznaliśmy. Miałem wtedy 22 lata. Przyrządzałem tam drinki, a ona dosyć często zaglądała do mojego barku. Pomyślałem: raz kozie śmierć, i zaproponowałem spotkanie po bankiecie, kiedy ja też będę mógł się napić. O dziwo, zgodziła się! Tak się to zaczęło i trwało z przerwami przez cały rok.

Była zamężna i starsza ode mnie równo o 20 lat, ale seks z nią był tysiąc razy lepszy niż z moimi rówieśniczkami. Miała doświadczenie z mężczyznami, była cierpliwa, prawie opiekuńcza. Zawsze jej było dobrze. Także jej ciało, tak kobiece, było w dotyku znacznie młodsze niż jej metryka. To zresztą było coś więcej niż tylko seks. Byłem w niej zakochany...

Spotykaliśmy się ukradkiem w hotelach lub u mnie, gdy nie było moich współlokatorów. Snuliśmy czasem (prawdę mówiąc, głównie ja snułem) plany na przyszłość, ale teraz wydaje mi się, że ona nigdy nie traktowała poważnie mojego gadania. W końcu rzuciła mnie. Teraz to lepiej rozumiem.

Co jest nie tak?

Obecnie czterdziestoletnie kobiety potrafią wyglądać świetnie. Są zadbane, pewne siebie, rozbudzone seksualnie i wiedzą, czego chcą. Nic dziwnego, że mogą zainteresować młodszego mężczyznę. Ale to raczej historia na romans, nie na związek. Wydaje nam się, wbrew słynnemu hollywoodzkiemu małżeństwu Demi Moore i Ashtona Kutchera, że zakochiwanie się w kobiecie o dwadzieścia lat starszej i w dodatku zamężnej nie rokuje dobrze na przyszłość.

Lek. med. Michał Lew-Starowicz: "Starsza kobieta wprowadza w arkana sztuki miłości niedoświadczonego młodzieńca. On jest szczęśliwy, wchodzi w świat seksu bez potknięć, bo jest prowadzony za rękę. Natomiast jej kobiecość jest dowartościowana. Mimo obustronnych korzyści takie związki rzadko sprostają próbie czasu. Bo młody facet w pewnym momencie zaczyna interesować się rówieśniczkami, zwłaszcza że teraz może im zaimponować.

O ile większe jest przyzwolenie społeczne na związek starszych mężczyzn z młodszymi partnerkami, o tyle w odwrotnej sytuacji kochankowie mogą być narażeni na złośliwe komentarze otoczenia. Poza tym, ona ma zazwyczaj ułożone życie, a przyszłość z młodszym o dwadzieścia lat mężczyzną, który mógłby być jej dzieckiem, jest niepewna. Możliwe są też inne scenariusze. Mężczyzna może szukać w przyszłości tylko starszych partnerek. A temperament Pani Robinson, trudny do zaspokojenia przez jej rówieśnika, może skłaniać ją do dalszego poszukiwania młodych kochanków".

Michał, 30 lat, pracownik naukowy: Jestem cztery lata po ślubie i mam dwuletnią córeczkę. Rok temu wybrałem się na spotkanie klasowe, organizowane w pensjonacie w górach. Stare przyjaźnie, znajomości, wspominki, kawały - było bardzo sympatycznie. Może nawet za bardzo, bo alkohol lał się strumieniami, a ja zamiast obudzić się rano w swoim pokoju, obudziłem się u boku dawnej koleżanki. Oboje byliśmy trochę skrępowani, ale było miło i aż do wyjazdu spędziliśmy razem czas na rozmowach.

Wróciłem do domu z mocnym postanowieniem wymazania tego ekscesu z pamięci, wyrzutami sumienia i decyzją o grobowym milczeniu na ten temat. Trochę się więc zdziwiłem, gdy moja koleżanka zadzwoniła do mnie już następnego dnia. I kolejnego... Wpadła do mnie na uczelnię, przypadkiem natknęła się na mnie w mieście. To było jakieś szaleństwo!

Po dwóch tygodniach grzecznego wymigiwania się od spotkania z koleżanką, moja żona nagle poinformowała mnie, że właśnie skontaktowała się z nią pewna pani. Otóż poinformowała moją żonę o wielkim uczuciu, jakim mnie darzy (i jego dowodach!). Moja żona stwierdziła, że w tej sytuacji byłoby lepiej, gdybym zamieszkał u rodziców. Na nic zdały się argumenty, że kocham tylko ją i dziecko i że proszę o wybaczenie. Dziś widuję się z córeczką codziennie, ale nadal mieszkamy osobno. A o tej..., powstrzymam się od odpowiedniego jej nazwania, nie mogę nawet myśleć spokojnie!

Co jest nie tak?

Nawiązując romans, zawsze warto liczyć się z ewentualnością wpadki. Jeżeli człowiek ma fajną rodzinę, to znaczy, że ma sporo do stracenia. A straty odrobić znacznie trudniej. Warto mieć to na uwadze, zanim postawisz na szali całe swoje spokojne życie przeciwko 15 minutom przyjemności.

Lek. med. Michał Lew-Starowicz: "Połowa kobiet zażąda rozwodu, połowa wybaczy. Michał albo nie wiedział, do której grupy należy jego żona, albo rozum wygrał w starciu z porywem namiętności. Niezależnie od chęci przebaczenia partnerka nigdy nie zapomni, że została zdradzona. W tym przypadku sprawę pogorszył fakt, że kochanka nie miała nic do stracenia, a mogła zdobyć partnera, na którym jej zależało. Tutaj stawka była wysoka i Michał stracił rodzinę.

Podobna sytuacja - zawiedzione nadzieje i pretensje jednej ze stron - mogłaby się wydarzyć, gdyby oboje byli singlami. Kiedy więc w grę wchodzi niezobowiązujący romans, zasady powinny być jasne dla obojga jeszcze przed finałem łóżkowym".

MH 09/2007

Piotr, 35 lat, dziennikarz telewizyjny: Podobno większość romansów zaczyna się w pracy. Mnie także dotknął syndrom biurowego seksu, ale za to do potęgi, bo z własną szefową. Wszystko odbyło się zgodnie ze schematem: tylko my na dyżurze, trochę alkoholu, żeby nie zasnąć, wspólna praca nad projektem i jakoś się samo potoczyło. Było mi świetnie. Jej chyba też, bo zaczęliśmy robić to regularnie kilka razy w tygodniu - u niej, u mnie, w biurze, a raz nawet na wspólnym służbowym wyjeździe.

Sprawa szybko się rozeszła po redakcji, ponieważ ktoś zajrzał do mojego kompa i zobaczył naszą pikantną korespondencję. I wiecie, co się wydarzyło? Szefowa przestała mnie zauważać (o seksie oczywiście już nie wspominam). Zacząłem dostawać najgorsze materiały do obróbki i otrzymywać reprymendy za złą pracę. Dokładnie taką samą pracę, jak przedtem, dodam. Na kolegiach tylko ja dostawałem w dupę. Rozumiecie coś z tego? Wytrzymałem cztery miesiące i odszedłem do konkurencji".

Co jest nie tak?

Romans z szefową to zawsze stąpanie po kruchym lodzie. W tym akurat przypadku nie ma mowy o molestowaniu podwładnego, bo podwładny sam ochoczo przystał na ten układ, ale jak widać nie skończyło się to dla niego dobrze. Doświadczenie uczy, że nie da się długo utrzymać tajemnicy romansu w biurze. A romans z podwładnym szkodzi wizerunkowi szefowej.

Psycholog Beata Dżugaj: "Nie od dziś wiadomo, że wielu ludzi kręci erotycznie układ podległości i dominacji. Ale na ogół to tylko taka zabawa, realizacja fantazji o panu i władcy i jego niewolnicy albo odwrotnie - o surowej nauczycielce i niegrzecznym uczniu. O ile nie wiąże się to zmaltretowaniem drugiej osoby i jest w pełni dobrowolne, to nie ma w tym nic złego. Gorzej, jeżeli układ zależności wiąże ludzi w prawdziwym życiu.

Mężczyźni fantazjują dosyć często o seksie ze swoją szefową, ale w takim przypadku może to oznaczać, że chcą ją (podświadomie) zdominować poprzez seks, odegrać się za sytuacje w pracy, które mogą upokarzać ich męskie ego. W tym przypadku historia zaczęła się jak normalny romans w pracy. Być może jest jakiś niewielki procent ludzi, którzy potrafią romansować w pracy, zachowując pełną dyskrecję i nie przenosząc relacji na płaszczyznę służbową. Na ogół jednak to się nie udaje. Zwykłe romanse biurowe kończą się zazwyczaj kiepsko, a co dopiero romans z szefową".

Lek. med. Michał Lew-Starowicz: "W pracy kierujemy się wiedzą i rozumem. W miłości i seksie emocjami. Połączenie tych dwóch sfer z reguły nie wróży nic dobrego, chyba że w grę wchodzą prawdziwe uczucia i chęć budowania stałego związku. Wtedy jednak też trudno jest oddzielić sferę zawodową od prywatnej. Partnerstwo w domu i hierarchia w pracy rzadko idą w parze". Zdecydowanie odradzamy na przyszłość.