Romans w pracy, porzucony facet, kobieta sukcesu: faceci pytają

Poznaliśmy się w pracy i jakoś tak się stało, że się zaprzyjaźniliśmy. Właściwie to od niedawna mamy romans. Oboje jesteśmy w stałych związkach, ale między nami to coś poważnego. Co robić?  

Zanim wykonacie jakieś nieodwracalne ruchy, dobrze się zastanów, czy to uczucie nie jest wielkim złudzeniem. Wspólna praca to wspólne emocje, wzloty, upadki, imprezy firmowe, nerwy, wspólne wkurzanie się na szefa lub na okropnych klientów.

To łączy ludzi niemal tak silnie, jak wspólna służba w wojsku. Jeśli nie pracujesz na poczcie, to jednak dom nie dostarczy Ci takiej adrenaliny, jak korpo. W domu może być nudno, a partnerka może nie być zainteresowana Twoimi opowieściami z frontu korporacyjnego.

Ale to jest tylko wczesna faza zakochania w robocie, która mija tak jak zakochanie w koleżance z pracy. Później przychodzi codzienność. I naturalna potrzeba przywrócenia jakiejś równowagi między pracą a życiem prywatnym.

I wtedy dopiero docenisz bliską osobę, która jest dla Ciebie odskocznią od pracy, ściąga Cię na ziemię i pomaga zrozumieć, co jest ważne.

Ona jest ewidentnie z wyższej półki: lepiej zarabia, ma lepsze stanowisko, piękne mieszkanie. A w dodatku jest starsza. Czy ten związek ma szanse? 

Statystycznie? Bardzo słabe. Bo jakoś tak się dzieje, że przewaga kobiety w związku jest trudna do zaakceptowania nie tylko przez faceta. Kobiety też gorzej znoszą to na dłuższą metę. I to bez względu na deklarowane liberalne, równościowe i feministyczne poglądy.

Niby powinno to być bez znaczenia dla nowoczesnych ludzi, a jednak zawsze prędzej czy później okazuje się, że ktoś się czuje wykorzystywany, ktoś inny traktowany protekcjonalnie albo wstydzi się przed koleżankami itd. Nawet duża różnica wzrostu na korzyść kobiety jest czynnikiem ryzyka. Głowa mówi jedno, a emocje wiedzą swoje.

Ale z drugiej strony, kto powiedział, że tak musi zostać na zawsze? Oprócz wieku wszystko może się zmienić. Może to będzie dla Ciebie motywacja do rozwoju? Nawet jak związek nie przetrwa, to Ty będziesz już w zupełnie innym miejscu.

Nasze randki polegają głównie na siedzeniu w knajpie. Nie pamiętam, żebyśmy chociaż raz uprawiali seks na trzeźwo. Chyba coś nie tak? 

Z jednej strony, na wypadek gdybyś o tym nie wiedział, to większość związków zaczęła się mniej więcej w ten sposób. Z drugiej, jeżeli to trwa dłuższy czas, to chyba pora, żebyś zaproponował jej jakiś bardziej oryginalny sposób spędzania czasu. Zaczyna się sezon rowerowy!

Ale w sumie to ważniejsza wydaje mi się informacja o seksie po alkoholu. Twojej partnerce alkohol może pomagać obniżyć lęk i napięcie, zapomnieć o zahamowaniach i kompleksach. Być może powinieneś ją upewnić, że jest atrakcyjna i seksowna. Niepewnym osobom nigdy dość komplementów. A właściwie dlaczego nigdy nie kochacie się rano, na trzeźwo?  

Dziewczyna zostawiła mnie po 5 latach związku. Jestem gotowy zrobić wszystko, żeby wróciła, bo nie chce mi się żyć. Co mogę zrobić?  

W pierwszej chwili chciałam napisać: "Odpuść, powroty rzadko się udają, pocierpisz i przestaniesz". Ale z drugiej strony, co ja wiem o waszym związku? Na pewno jesteś przekonany, że to najfajniejsza kobieta dla Ciebie i już więcej takiej nie spotkasz. I że warto zawalczyć.

A powroty jednak czasem się udają. Ale nie osaczaj jej, nie wściekaj się, nie rób z siebie idioty, dzwoniąc w nocy po alkoholu albo śledząc ją w drodze do pracy. Nie rób żadnych gwałtownych ruchów, bo ona teraz, świeżo po rozstaniu, jest w fazie upewniania się, że dobrze zrobiła. Więc łatwo możesz jej dać do ręki argument na swoją niekorzyść.

Lepiej odczekaj i wyślij sygnał, że jakby chciała pogadać, to jesteś zawsze gotowy. I nawet jeżeli nic z tego nie wyjdzie, to bardzo ważne, żeby sobie powiedzieć i usłyszeć na zakończenie związku: "Byłeś dla mnie bardzo ważny". Bez takich słów rany trudniej się goją i wolniej przychodzi odbudować poczucie własnej wartości.