Nie musisz ich wypróbowywać. Jeśli jesteś lokalnym patriotą, możesz trzymać się wody z kiszonych ogórków i rosołku, a w ekstremalnych sytuacjach sięgnąć po klina. Czasami warto sięgnąć jednak po mądrość innych narodów.
Kaca można leczyć nie tylko przez żołądek. Rosjanie (a któż, jak nie oni, ma się znać na kacu?) uważają, że na zespół dnia następnego najlepsza jest „bania”. Nie, nie w potocznym sensie. Bania to w Rosji sauna. Wysoka temperatura, zwiększone krążenie krwi i gwałtowne pocenie pomagają pozbyć się produktów rozkładu alkoholu.
Japonia - marynowane morele
Najstarszy japoński lek na kaca. Umeboshi, marynowane słone japońskie morele (czasami nazywa się je też śliwkami), zawierają substancje łagodzące dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Morele umeboshi mieli zawsze przy sobie samuraje. Rzekomo miały ich leczyć z ran. Być może częściej niż tych ciętych i kłutych, leczyły ich z ran zadawanych przez nadmiar ciepłej sake.
Holandia - piwo
Bracia Holendrzy muszą mieć pokrewne do naszych dusze. Nie wiemy, czy znają powiedzonko „Czym się strułeś, tym się lecz”, wiemy natomiast, że najchętniej leczą się właśnie piwem. Dostarczenie organizmowi nowej porcji alkoholu spowalnia metabolizm metanolu, podejrzewanego o wywoływanie kaca. Istnieje jednak ryzyko, że leczony w ten sposób kac może potrwać nawet dwa tygodnie.
Meksyk - owoce morza
Vuelva a la vida, czyli „Powrót do życia”, sałatka z owocami morza, doprawionymi sosem pomidorowo- -cebulowym z dodatkiem ziół, jest podstawową metodą leczenia kaca po tequilli. Niewykluczone, że zagadka jej skuteczności tkwi nie tyle w owocach morza, co w pomidorowym sosie. Vuelva a la vida bardziej niż sałatkę przypomina bowiem owoce morza w pomidorowej zalewie.
