Co gorsza, stosowana przez nią metoda jest całkowicie sprzeczna z wytycznymi Amerykańskiego Stowarzyszenia Cukrzycy ADA, organizacji non-profit, która w samym 2005 roku wydała na badania 51 milionów dolarów, więc chyba co nieco wie o cukrzycy.
Uparta pani doktor
Bez wątpienia więc dr Vernon stanowi problem, pytanie tylko, dla kogo? Z pewnością nie dla swoich pacjentów. Oni po prostu zdrowieją. Ludzie przychodzą do niej z rozpoznaniem cukrzycy typu drugiego i - potwierdzają to wyniki wszystkich dostępnych badań laboratoryjnych - wychodzą uzdrowieni. I to mimo 51 milionów bardzo konkretnych powodów, sugerujących, że to się nie może udać, a już na pewno nie dzięki zwykłemu opróżnieniu spiżarni z węglowodanów.
Węglowodany to cukry
"Moim pierwszym zaleceniem dla pacjenta jest całkowita rezygnacja z węglowodanów w diecie - wyjaśnia dr Vernon, drobna, energetyczna lekarka w średnim wieku. - Często tylko tyle wystarcza, by zatrzymać objawy i by pacjent nie musiał już nigdy brać leków".
I to wszystko?! Owszem. Strategia banalnie prosta, mimo to kontrowersyjna. Jeśli dr Vernon i stale rosnąca grupa zwolenników tej metody mają rację co do węglowodanów, możemy mieć tu do czynienia z gigantycznym przeoczeniem (w najlepszym wypadku) wszystkich tych specjalistów od cukrzycy, którzy zalecają zupełnie inne i zazwyczaj o wiele trudniej dostępne (czytaj: droższe) sposoby walki z tą coraz częstszą chorobą.
Cukrzyca nie jest chorobą zakaźną
...a jednak szerzy się tak szybko (zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych), że powoli można zacząć mówić o epidemii tej choroby. 10 lat temu na świecie było 125 mln chorych, obecnie liczba ta oscyluje wokół 200 milionów, a według szacunków uczonych, w roku 2025 osiągnie poziom 300 mln osób. Cukrzyca i jej powikłania stają się jedną z najczęstszych przyczyn zgonów, skracając długość życia o 5 do 10 lat.
Zresztą, nie tylko wcześniejsza śmierć grozi cukrzykowi. Zanim przedwcześnie odejdzie z tego świata, może mu się on zmienić w istny padół łez - ludzie chorzy na cukrzycę są narażeni na takie nieprzyjemne konsekwencje jak impotencja, utrata wzroku, choroby nerek i tzw. stopa cukrzycowa, czyli zaburzenie ukrwienia kończyn dolnych, często kończące się amputacją.
