Wikingowie: dieta, styl walki, trening

Sekret walki w stylu wikingów polega na wykorzystaniu siły rywala. Dlatego gdy ten rzuca się na mnie ze swoim mieczem, robię mały krok w lewo. Przeciwnik przelatuje obok, a ja tnę go mieczem przez odsłonięty brzuch. Wygrałem! Podnoszę ręce w geście zwycięstwa, ale zaraz za plecami słyszę niski głos.

„Daj, pokażę ci, jak to zrobić” – mówi Travis Fimmel, który gra Ragnara Lothbroka w serialu „Wikingowie”, zrealizowanym przez kanał History. Bierze miecz i staje naprzeciwko mojego rywala, który nagle cudownie ozdrowiał. Jest nim trener przygotowania fizycznego i kaskader Lee McDermott. Rzeczywiście, radzi sobie zdecydowanie lepiej ode mnie.

Ale karę dostaję również od McDermotta, który postanawia pokazać mi, jak testuje swoich aktorów. Biegnę sprintem 25 metrów w jedną stronę, robię pompkę, wracam, robię 2 pompki. I tak aż do 10, a potem od 10 do 0. Dałem radę. No to teraz czas na powtórkę, ale zamiast pompek są przysiady z wyskokiem. W połowie padam na ziemię, nie mam siły, chce mi się wymiotować. McDermott patrzy tylko na mnie z rozczarowaniem. „To był tylko test – mówi. – Każdy z aktorów musi go zdać”.

Szybkość wygrywa bitwy

„Wikingowie byli jednymi z ostatnich ludzi, którzy używali w walce toporów, co musiało przynosić straszne skutki” – mówi Fimmel. Przeważnie nie nosili zbroi, nękali przeciwników szybkimi wypadami. Nosili skóry, a przed ciosami przeciwnika chronili się jedynie za pomocą drewnianych tarczy. Nie można również zapomnieć o ich najsłynniejszych wojownikach – berserkerach.

Najszybsi, najlepiej wyszkoleni, przed walką mieli wprowadzać się w szał. Nie wiadomo, czy działała tak na nich autosugestia, czy może wywar z grzybów. W każdym razie na polu walki trudno było ich powstrzymać . Między innymi dlatego, że wierzyli, iż to, kiedy umrzemy, zostało zapisane w gwiazdach już w dniu naszych urodzin.

Bądź szybki jak wiking

„Dzisiaj w wielu jednostkach wojskowych również walczy się z minimalnym obciążeniem – mówi Rob Shaul, twórca Montain Tactical Institute, centrum, w którym szkoli się żołnierzy oraz służby porządkowe. – Dla tych gości ciało jest podstawowym narzędziem pracy i od jego sprawności zależy przetrwanie w najtrudniejszych warunkach”.

Niezbędna zatem jest świetna kondycja, wytrzymałość psychiczna i fizyczna oraz zdolność do adaptacji. „Nogi i tułów to partie ciała, o które wojownik powinien szczególnie dbać” – mówi Shaul. Wikingowie robili to każdego dnia. Gdy uprawiali rolę, podczas ścinania drzew i budowy swoich długich łodzi czy w trakcie wiosłowania.

Dzięki temu ich ciosy potrafiły wstrząsnąć nawet największymi wrogami. Aby odwzorować to na ekranie, Clive Standen, wcielający się w serialu w postać Rollo, włączył do swojego treningu spacer farmera. „To proste: bierzesz w ręce dwa kettle albo dwie hantle i po prostu idziesz przed siebie – mówi. – Wycisk dla całego ciała gwarantowany”. 

Bądź silny jak wiking

Twoje walki prawdopodobnie toczą się za biurkiem albo w warsztacie, ale tam również przyda się wzmocnienie mięśni tułowia. Z prostego powodu. W ten sposób zabezpieczysz się przed bólem dolnego odcinka kręgosłupa. Wykonuj jednak spacer farmera na czas.

„Faceci idą szybciej, gdy mają do pokonania konkretny dystans, a to nie pomaga poprawić uchwytu i zbudować silniejszych mięśni” – wyjaśnia Shaul. Dlatego pod koniec treningu ustal, że będziesz spacerował z odważnikami przez 60 sekund, po czym dasz sobie 60 sekund na odpoczynek.

Świadom swoich słabości

Wikingów bano się z wielu powodów. Byli silni, wytrenowani w walce, a ich odwaga często graniczyła z szaleństwem. Jednak nigdy nie byli nadmiernie pewni siebie, bo to mogło kosztować ich życie. „Charakteryzowali się odwagą, ale to nie była głupia odwaga – mówi historyk Justin Pollard, który pracował nad serialem. – Jeśli przeciwnik wystawiał zbyt dużą armię, rezygnowali z ataku, wycofywali się i szukali przymierzy z wrogami swoich wrogów”.

Bądź mądry jak wiking

Walcz tylko w tych bitwach, które masz szansę wygrać. „W pracy dowiedz się o swoich mocnych i słabych stronach, prosząc przełożonego o jasną informację zwrotną” – mówi coach Peter Bregman. Będzie to wymagać wytrzymałości emocjonalnej, bo nie wszyscy są w stanie poradzić sobie z krytyką. Plan gry? Poproś o szczerą, ostrą ocenę, podczas której Twoje zalety zostaną wymienione na końcu (1).

Słuchaj w skupieniu, nie protestuj, gdy usłyszysz coś, co Twoim zdaniem jest krzywdzące. Na komentarz przyjdzie czas później (2). Zapisuj najważniejsze myśli i skojarzenia, co tylko podkreśli fakt, że poważnie podchodzisz do rozmowy (3). Odkrywaj nowe światy

Niewiele osób zdaje sobie sprawę, że wikingowie byli świetnymi rolnikami. Ale wzrost populacji spowodował, że życie w zimnej Skandynawii stało się niemal niemożliwe. Podróże i podbój nowych terytoriów były niezbędne dla przetrwania całej populacji.

„Ekspansja na zachód w praktyce polegała na poszukiwaniach miejsc, w których można by założyć nowe osiedla” – mówi dr William Fitzhugh, dyrektor Smithsonian Institution’s Arctic Studies Center. Ale za tą koniecznością ukrywa się coś jeszcze. „Biorąc pod uwagę ewolucję, jesteśmy przystosowani do ciągłych poszukiwań – mówi doktor John Ratey.

– W końcu przez 4-6 milionów lat zajmowaliśmy się zbieractwem oraz łowiectwem”. Życie w ruchu sprawia, że nasze umysły są ostre jak brzytwa. „Wikingowie byli naprawdę dzielni – mówi Fimmel. – Wskakiwali na łodzie i odbijali od brzegu, nie wiedząc, czy przepadną na krańcu świata, czy znowu staną na lądzie”. 

Bądź odważny jak wiking

Pomyśl o tym, kiedy ostatnio wyruszyłeś w nieznane. „Postaraj się zrobić z tego zwyczaj” – mówi dr Ratey. I ustal sobie listę zadań. Codziennie możesz na przykład przeczytać rozdział książki z dziedziny, którą do tej pory się nie interesowałeś. Raz w tygodniu naucz się gotować nowe danie albo spróbuj nowej pasji (rysowanie, gra w squasha). W ciągu roku naucz się sztuki walki, o której zawsze marzyłeś, albo opanuj podstawy języka obcego.

Znajdź panią serca

Wojownicy z północy rozsiali swoje DNA po całej Europie i trzeba przyznać, że rzadko kiedy robili to w całkowicie pokojowy sposób. Ale jeśli chodzi o traktowanie kobiet w rodzinnych stronach, byli wyjątkiem na tle Europy na początku IX wieku.

„Szanowali je” – mówi Alexander Ludwig, który gra najstarszego syna Ragnara, Bjorna Ironside. Dowody? Kobiety były równe mężczyznom, miały prawo do posiadania ziemi i pieniędzy. „W społeczności wikingów, jeśli kobieta była traktowana źle przez mężczyznę, mogła mu wsadzić nóż między żebra.

Albo wybrać zdecydowanie bardziej pokojową drogę rozstania, czyli rozwód. Wówczas otrzymywała z powrotem wszystkie rzeczy, które wniosła do małżeństwa – mówi historyk Justin Pollard. – Jeśli jacyś mężczyźni w tamtych czasach mieli dobry kontakt ze swoim kobiecym ja, z pewnością byli to wikingowie”.

Bądź partnerski jak wiking

Żeby znaleźć wspólny język z nowoczesną kobietą, „chwal jej samodzielność i wspieraj ją w działaniach – mówi psycholog, dr Binita Mehta. – Nie bój się jednak przejąć dowodzenia. Ona z pewnością pokocha Twoje zaangażowanie i kreatywność. Zaskakuj ją, puszczając nowe płyty, zabierając ją do nowych restauracji czy na dziejące się w pobliżu wydarzenia”.

Więzy przyjaźni zawiązywano, walcząc i uprawiając rolę. Czyli, innymi słowy, przebywając długo w swoim otoczeniu. W dodatku wzmacniano je, ucztując (co nie zdarzało się tak często, bo mięso było rarytasem) i pijąc (gdy alkohol nalewa się do rogów, trudno odstawić kieliszek i powiedzieć, że dziękujesz). „Dla naszych przodków naturalne było znajdować się blisko innych, dotykać nawzajem, patrzeć sobie w oczy. Nasz system nerwowy rozwinął się właśnie dzięki temu – mówi profesor psychologii Thomas Joner, który pracuje na Florida State University.

- Współcześni mężczyźni nie są tak blisko. A wszystkie badania pokazują, że izolacja może być śmiertelna”. I wpływa zdecydowanie niekorzystniej na zdrowie niż zła dieta czy nałogowe palenie.

Bądź przyjacielski jak wiking

Wzmocnij swoje relacje z przyjaciółmi i rodziną. W jaki sposób? „Skoro niektórzy codziennie rano w pracy układają sobie listę rzeczy do zrobienia, może warto stworzyć podobną, tylko że związaną z życiem prywatnym?” – podpowiada Joner. Zadzwoń do dawno niewidzianego przyjaciela, powiedz komplement żonie, wyślij ojcu mejla. Wystarczą naprawdę małe rzeczy, o których zapominamy w natłoku codziennych obowiązków.