Pies - najlepszy przyjaciel faceta

Stosunki ludzko-psie zaczęły się od głębokiej wrogości, ewoluowały w stronę neutralnej tolerancji, by w końcowym stadium rozkwitnąć w fazę głębokiej miłości. Wzbogacamy swoje życie na wiele różnych sposobów – od czysto pragmatycznych po głęboko emocjonalne.

W zamian za miskę karmy, kojec do spania i głaśnięcie po kudłatym łbie psy robią dla nas prawie wszystko: przeprowadzają ślepych przez ulicę, ciągną sanie przez zaśnieżoną tundrę, skaczą do lodowatej wody po zestrzelone kaczki, a nawet przedzierają się przez grożące osunięciem gruzowiska, żeby odnaleźć zasypanych.

Każdy glina Ci powie, że nawet najbardziej leniwy ogoniasty jest o niebo skuteczniejszy od najlepszego alarmu przeciwwłamaniowego.

Od wrogości do miłości

Nasza współpraca nie zawsze układała się tak dobrze. Kiedyś homo sapiens i canis lupus postrzegali się jako wrogowie i konkurenci. Jeśli człowiek zabił i zjadł wilka lub odwrotnie, znikał nie tylko problem ze zorganizowaniem jedzenia, ale również konkurent do kolejnej porcji białka. Z czasem część wilków o łagodniejszym usposobieniu zaczęła korzystać z łatwo dostępnego źródła żywności: ludzkich śmieci. W zamian szczekaniem ostrzegały naszych wędrujących przodków przed niebezpieczeństwem.

ZOBACZ: Jaka rasa psa jest dla Ciebie najlepsza?

Tak rozpoczął się okres bliższej kooperacji. Od kiedy nasze gatunki zaczęły żyć w konkubinacie, ludzie przejęli kontrolę nad ewolucją psów. Na początku cel hodowli był oczywisty: stworzyć pomocnika, który będzie w stanie wytropić i pomóc w zabiciu wszystkiego, co tylko da się upolować. I ten cel w relatywnie krótkim czasie udało się osiągnąć. Od momentu, kiedy nasi przodkowie zaczęli prowadzić bardziej osiadły tryb życia, a sporą część pożywienia zdobywali przez rolnictwo i hodowlę, oczekiwania wobec psów zaczęły się różnicować.

Na spacerze

Miłośnicy kanarków, świnek morskich czy ryb akwariowych mogą godzinami przekonywać o wyższości swoich pupili nad psami, ale ich argumenty nie brzmią tak przekonująco, jak wyniki badań naukowych. W 1995 r. w "American Journal of Cardiology" opublikowano wyniki badań prowadzonych przez dr Erikę Friedmann i dr Sue Thomas, które obserwowały 369 pacjentów z niebezpieczną arytmią serca. W ciągu roku od postawienia diagnozy zmarła tylko jedna z 87 osób mających psa i aż 19 z 282 ludzi, którzy psów nie mieli.

Z kolei naukowcy w Wielkiej Brytanii sprawdzili stan zdrowia ludzi, którzy kupili psa lub kota. U obu grup stwierdzono zmniejszenie drobnych problemów zdrowotnych w ciągu miesiąca po pojawieniu się zwierzaka, ale po 10 miesiącach efekt ten utrzymywał się wyraźnie tylko wśród posiadaczy psów. Wytłumaczenia mogą być różne, ale jedno rozwiązanie aż się narzuca. Widziałeś kiedyś kogoś wyprowadzającego kota na spacer?

PRZECZYTAJ: Co rasa jej psa powie Ci o niej?

Dane zaprezentowane podczas 54 sesji American College of Sports Medicine pokazują, że właściciele psów regularnie wyprowadzający je na spacer mają znacząco niższe BMI niż ci, którzy tego nie robią. Biorąc te korzyści pod uwagę, właściwie trudno stwierdzić, kto tak naprawdę kogo wyprowadza na spacer.

Licencja na miłość

W artykule opublikowanym w 2003 r. w piśmie "American Behavioral Scientist" dr Alan Beck oraz Aaron H. Katcher zwrócili uwagę, że współczesna kultura wypracowała niewiele form zabawy, które pozwalają chłopcom na okazywanie i ćwiczenie zachowań opiekuńczych i wychowawczych "Chłopcy nie bawią się w dom i nie używają lalek. To wszystko jest zarezerowane dla dziewczynek. Wyjątkiem jest opieka nad psem" - mówi dr Beck.

Efekty takiego podejścia widać u dorosłych. Kobiety nie krępują się okazywania uczuć, przytulania; faceci raczej tego unikają. Ta różnica zanika jednak w przypadku psów. "Obie płcie w równym stopniu głaszczą i przytulają czworonogi, biorą je na kolana, nawet całują. Faceci mogą to robić bez zahamowań i poczucia, że tracą coś ze swojej męskości" – dodaje Beck. Psy nie przerywają nam, nie oceniają, nie mówią, że przesadzamy.

Nie każą wziąć się w garść, bo przecież jesteśmy facetami. Może dlatego tak łatwo w ich towarzystwie przychodzi coś, co dla kobiet jest naturalne - mówienie o uczuciach. Badania pokazują, że aż 97% właścicieli psów z nimi rozmawia. Choć brzmi to paradoksalnie, mogą być lepszymi powiernikami niż bliscy nam ludzie. Relacje z ogoniastymi nie są obciążone negatywnymi emocjami, które często pojawiają się między ludźmi. Nie musimy też walczyć o psią uwagę - mamy ją zawsze i w każdej ilości.

Metoda na psa

Ogoniasty może również podnieść Twoje notowania u kobiet. Na University of Pennsylvania ochotnicy oceniali zdjęcia ludzi z psami i bez nich. Tych pierwszych określano jako szczęśliwszych i bardziej rozluźnionych. Dr Peter Messent, specjalista zachowań zwierząt, sprawdził, jak w tym wypadku teoria przekłada się na praktykę. Wypuszczał badanych na spacer po parku z psami oraz bez nich i liczył, ile społecznych interakcji nawiążą.

Faceci spacerujący samotnie wypadali znacznie gorzej od tych przechadzających się w towarzystwie czworonogów. Co przyciągało kobiety? Świadomość, że oto idzie facet, który jest w stanie nawiązać bliską więź ze zwierzakiem. W końcu jeżeli bezgranicznie ufa mu obdarzony świetnym instynktem pies, dlaczego ona miałaby mu nie zaufać? 

Rozmówki ludzko-psie

Zobacz, co Twój pies naprawdę chce Ci przekazać, a następnie odpowiedz mu w jego języku.

1. Ziewanie

Szeroko rozdziawiona paszcza nie zawsze znaczy, że pies jest zmęczony lub znudzony. To również jest sygnał uspokajający, który pies może wysyłać, kiedy wyczuwa, że jesteś zaniepokojony lub zdenerwowany, i chce Ci pomóc. Pies się czegoś wystraszył? Pogłaszcz go i ziewnij szeroko.

2. Obracanie się tyłem

Nie oznacza, że pies Cię ignoruje. W ten sposób reaguje, kiedy jest zdezorientowany czy zdenerwowany. Ty też czasami udajesz, że odbierasz telefon, kiedy spotykasz na ulicy znajomego i nie chcesz z nim gadać. Kiedy chcesz, żeby pies zostawił Cię samego, odwróć się od niego i patrz w drugą stronę.

3. Grymas

Pies nie obnaża kłów po to, by pokazać Ci swój arsenał. Jeśli dochodzą do tego zmrużone oczy, położone po sobie uszy i szybkie, niskie machnięcia ogonem, wtedy grymas oznacza uległość i posłuszeństwo. Kiedy głaszczesz właśnie poznanego psa, uśmiechnij się, zmruż oczy i powiedz: "Cześć kolego". 

Bez błędów

Unikaj tych najczęściej powtarzających się pomyłek wychowawczych, a będziesz mógł wybrać się ze swoim psem nawet na bal do księcia Walii.

1. Nie zapominaj o nagrodach.

Sama pochwała to nie wszystko. Jasne, pies zamerda ogonem i się ucieszy, ale to za mało, aby wzmocnić zachowania, których oczekujesz. Zamiast tego powiedz, co było dobrze: "Świetnie usiadłeś", "Dobrze aportujesz", "Pięknie podałeś łapę tej blondynce w parku", a potem daj mu nagrodę. Po jakimś czasie zrozumie, o co Ci chodzi.

2. Nie mów długo i niekonkretnie.

Z psem jest trochę jak z dzieckiem: trzeba do niego mówić krótko i zdecydowanie. Nie tłumacz mu, dlaczego nie wolno czegoś robić, tylko zakaż krótką komendą: "Nie", albo "Fe". Żeby zmodyfikować złe zachowanie – np. ściąganie jedzenia ze stołu, picie z toalety czy skakanie na ludzi – wskaż potem precyzyjnie, co ma zrobić. Jeśli posłucha, użyj metody chwalenia wskazanej powyżej.

3. Nie pozwalaj psu na bezczynność.

Psy muszą cały czas mieć zajęcie, nawet jeśli będzie to oznaczało darcie poduszek na strzępy. Daj mu szansę trzymać się z dala od kłopotów i znajdź jakieś lepsze zajęcie. Przydadzą Ci się różnego rodzaju zabawki i miska pełna karmy.

Zwrotów nie przyjmujemy

"Problemy wychowawcze" są głównym powodem, dla którego psy lądują w schronisku. Dlatego zanim zdecydujesz się na konkretnego psa, sprawdź, jak Twój upatrzony ogoniasty będzie się zachowywać w sytuacjach najczęściej uważanych za kłopotliwe. 

1. Czy pies jest przyjacielski?

Test: Kucnij i klaśnij w dłonie albo go zawołaj.

Wynik: Nawet jeśli od razu nie rzuci Ci się w ramiona, towarzyski pies przynajmniej podejdzie do Ciebie i obwącha. Jeśli Cię zignoruje, może to świadczyć, że będzie raczej zamkniętym w sobie samotnikiem.

2. Czy potrafi aportować?

Test: Pokaż mu piłeczkę tenisową, a potem poturlaj ją, żeby zobaczyć, czy przyniesie ją z powrotem.

Wynik: Wiele psów instynktownie reaguje na rzuconą zabawkę. Jeśli czworonóg nie złapie przynęty, może to znaczyć, że będzie mniej skory do zabawy i spacerów. 

3. Zaszczeka na dźwięk telefonu?

Test: Głośno klaśnij w dłonie albo upuść klucze.

Wynik: Hałas sprawia, że bojaźliwy pies może zacząć szczekać jak oszalały. Zrównoważony osobnik nie zareaguje panicznie na niespodziewany dźwięk, tylko sprawdzi, skąd się on bierze. 

4. Będzie gryzł Twoje dzieci?

Test: Potarmoś go nieco mocniej, tak jak zrobi to dziecko.

Wynik: Psy różnią się tolerancją na dotyk w zabawie i na ból. Jeśli pies odruchowo będzie chciał złapać Cię zębami za rękę, kiedy go potarmosisz, prawdopodobnie tak samo zareaguje, kiedy zacznie się z nim drażnić dziecko. 

Przyspieszony kurs weterynarii 

Oto poradnik, który przygotowała agnieszka janeczek, lekarz weterynarii. Jeżeli dolegliwości nie ustąpią po kilku dniach, wybierz się do weterynarza. 

Brak apetytu

Zmieszaj kawałki gotowanego kurczaka bez kości z ryżem i daj psu jedną trzecią/połowę jego zwykłej porcji. Takie danie pobudzi apetyt, nie powiększając problemu, co mogłaby uczynić karma.

Podrażnione miejsce

Nałóż na zaczerwienione miejsce, które pies lizał lub drapał, maść Sudocrem lub krem Hydrocortisonum 05%. Pilnuj, żeby pies nie lizał dalej podrażnionego miejsca.

Biegunka

Psi żołądek uspokoisz, stosując Nifuroksazyd (3 razy dziennie po 5 ml), zwykły węgiel medyczny, Trilac, Lacid czy Smectę. Zastosuj też drobną głodówkę, pozwalając psu pić tyle wody, ile potrzebuje.

Kiepski posiłek

Jeśli Twój ogoniasty zjadł jakieś świństwo i obawiasz się, jak na to zareaguje, możesz mu zafundować kurację przeczyszczającą. Wymioty wywołasz przy pomocy wody utlenionej (10 ml).

Krawiący pazur

Zmocz torebkę z herbatą, ostudź i z zimnej zrób okład na koniec obciętego pazura. Trzymaj ok. 5 minut. Tanina z herbaty pomoże zatamować krawienie. Pomoże też ałun w sztyfcie.

MH 10/2012