Wędrówkę najlepiej zacząć od „zsynchronizowania” mapy z terenem. Z kompasem orientacja mapy nie powinna być trudna. Przykładamy go do krawędzi mapy. Ustawiamy ją w taki sposób, by góra mapy skierowana była na północ – tak jak wskazuje igła magnetyczna. W ten sposób mamy już ustaloną zgodność kierunków w terenie z tym, co pokazuje mapa.
Dobrze jest rozejrzeć się dookoła i sprawdzić, czy charakterystyczne punkty otoczenia są położone tak jak na mapie. To znaczy, że po zorientowaniu mapy z kompasem to, co jest narysowane na niej po lewej stronie drogi, musi tam być naprawdę. Tę czynność należy wykonać na początku wędrówki, by później, śledząc jej przebieg palcem po mapie, kontrolować drogę.
W męskim świecie: Jak wymienić oponę?
Zwróć uwagę na kolory – na mapach turystycznych obszar zaznaczony na zielono to las, kolor biały oznacza teren otwarty – pola, łąki. Bardzo ważne są tak zwane poziomice. Jeśli wytyczona na mapie droga, którą właśnie idziemy, przecina je, oznacza to, że albo wchodzimy pod górkę, albo z niej schodzimy. Inaczej mówiąc, idąc wzdłuż poziomic powinniśmy być stale na tej samej wysokości.
Każda mapa ma legendę – dla pewności sprawdzaj znaczenie symboli. Na wypadach w teren posługujemy się mapami turystycznymi, nie ogólnogeograficznymi. Mapki turystyczne narysowane są w dużej skali (np. 1:5 000, 1:40 000, 1:60 000). Mapy o skalach mniejszych niż 1:100 000 nie nadają się do wędrówek pieszych. Jak rozumieć skale? Przykładowo, na mapie wykonanej w skali 1:50 000 1 cm na papierze oznacza 500 m w terenie, a więc po przejściu 1 km na mapce „odznaczamy” 2 cm.
SPRAWDŹ TEŻ: Co spakować do plecaka przetrwania
