Prostytucja - rozkosz za pieniądze

Powodów, dla których mężczyźni korzystają z usług prostytutek, jest tyle, ilu jest płacących – każdy ma inny, mniej lub bardziej sensowny i uświadamiany – a tych ostatnich jest naprawdę dużo. Dość powiedzieć, że Królewskie Towarzystwo Ekonomiczne oszacowało roczne wydatki  – flegmatycznych podobno – Anglików na zabawy z prostytutkami na 770 milionów funtów, a – pozbawionych podobno fantazji – Niemców na ponad 6 miliardów euro!

Bardzo zgrabna pozna biznesmena z klasą, którego zostanie stałą przyjaciółką na jakiś czas...

W Polsce takich badań nie ma, a seksbiznes nadal pozostaje domeną szarej strefy. Ale idziemy o zakład, że i u nas w grę  wchodzą ogromne kwoty. MH sprawdza, kim są polskie pracownice seksualne i dlaczego decydujemy się płacić za coś, co  – zdawać by się mogło  – każdy zdrowy mężczyzna może mieć za darmo.

Kim są polskie prostytutki?

Tu statystyki nieco zawodzą, ponieważ prawie 1/3 prostytutek pracujących w polskich agencjach towarzyskich, salonach masażu czy wprost na ulicy pochodzi z zagranicy (głównie wschodniej). Mają inne doświadczenia i nierzadko wyższe wykształcenie. Także z wyliczeniem ogólnej liczby prostytutek nie jest łatwo – Komenda Główna  Policja szacuje ich ilość na  około 10 tysięcy, ale eksperci zajmujący się problemem prostytucji podają liczbę 25 tysięcy w samej tylko Warszawie.

Bardzo atrakcyjna blondynka zaprosi do siebie Panów chcących przeżyć niezapomniane chwile...

W Polsce prostytucja jest dozwolona – lepiej napisać, że nie zakazana – więc o ile nie ma podejrzeń o czyny karalne, jak stręczycielstwo lub sutenerstwo, o tyle policja umywa ręce. Wystarczy jednak otworzyć pierwszą z brzegu gazetę przyjmującą ogłoszenia  towarzyskie lub wklepać w Google hasło "seks oferty", by zobaczyć, że to niewyczerpany róg obfitości dla amatorów płatnej miłości.

Według TNS OBOP, który przeprowadził badania w większych miastach całej Polski, średni wiek inicjacji seksualnej kobiet świadczących łóżkowe usługi wynosi 16,8 lat, a więc zdecydowanie poniżej "normalnej" przeciętnej. Za to średnia ilość partnerów jest zdecydowanie powyżej i wynosi 8-12 tygodniowo. Mówimy tu o średniej, bo są także wyniki, które przyprawiają o ból głowy – 40 klientów przez 7 dni!

61% kobiet twierdzi, że powodem podjęcia się tego zawodu była trudna sytuacja  materialna, 17% kieruje się chęcią zysku, a 13% chce podwyższyć standard swego życia. Najczęściej wykonywaną praktyką seksualną jest zwykły stosunek z użyciem prezerwatywy (89%), więc żegnaj micie o tajemnych sztuczkach wyuzdanych  kurtyzan, które wyniosą Cię na szczyty rozkoszy.

Mogę zrobić wszystko, ale najważniejsze, żeby facet dostał to, czego nie dostaje w domu. Wspólna kąpiel, masaż, francuz, anal, trochę dominacji, długie pocałunki, co tam sobie wymyśli, ale jak będzie chciał tylko pogadać, tak zwyczajnie, od serca, to też, proszę bardzo, możemy gadać. Za niektóre ekstrasy muszą dopłacać, ale skoro do  mnie wracają, to musi im się podobać".

Sponsorowane studentki

Prostytucja, podobnie jak wszystko w naszym kraju po roku 1989, także przeszła swoją transformację. Jeżeli wcześniej  zdecydowana większość pań lekkich obyczajów pochodziła ze środowisk patologicznych, tak teraz coraz więcej prostytutek wywodzi się z tzw. dobrych domów. Powstało też nowe zjawisko, zwane "sponsoringiem", choć jest to oczywiście tylko nowa nazwa dla starej jak świat praktyki posiadania utrzymanki.

Mam 29 lat, szczupła, zadbana, biust 3, wydepilowana, lubię każdy rodzaj seksu...

Seksuolog Zbigniew Izdebski nie widzi różnicy między faktem posiadania sponsora a prostytuowaniem się: "Układ między nimi jest jasny – on jej opłaca mieszkanie, nieraz finansuje studia, wyjazdy zagraniczne, a ona świadczy mu usługi seksualne. W moim odczuciu jest to forma prostytucji, bo jedyną różnicą jest po prostu mniejsza ilość klientów".

Fakt faktem, że niektóre małżeństwa  też mogłyby spełniać podobne kryteria, więc trudno się dziwić, że same zainteresowane nie nazywają swojego układu prostytucją.

Beata, studentka ekonomii, 22 lata: "Spotykam się raz w tygodniu, w środę, z jednym panem, 46-letnim lekarzem. Lubię go. Wszystko jest tak samo, jak w zwykłym związku, z wyjątkiem tego, że on ma żonę. Jestem jakby jego kochanką. Kupuje mi prezenty, jakieś nowe ciuchy, kosmetyki, pokrywa czynsz mojej kawalerki, a ja nie muszę sobie dorabiać jako kelnerka i mam czas na naukę. Co w tym złego?"

Klienta portret własny

Jak wynika z badań Zbigniewa Izdebskiego, najsilniej reprezentowaną grupą wiekową bywalców – nie bójmy się tego  słowa – burdeli jest przedział 25-29 lat, mieszkający w miastach powyżej 200 tysięcy mieszkańców, o wykształceniu średnim  ogólnym i pomaturalnym. Następni w kolejce są studenci i faceci z wyższym wykształceniem. W wywiadach z kobietami zatrudnionymi w agencjach najczęściej przy opisie klienta pojawia się określenie "zwykły facet”, a z wykonywanych  zawodów "przedsiębiorca”.

Najczęściej bywalcy agencji to mężczyźni w wieku 25 – 29 lat, z miast powyżej 200 tys., o wykształceniu średnim i pomaturalnym.

Mariola, warszawska prostytutka, zwierza się na portalu facet.interia.pl: "Do mnie przychodzą wszyscy: księża i policjanci, biznesmeni i małolaty, robotnicy po wypłacie i szanowani tatuśkowie. Na zboczeńców nie trafiłam, ale z drugiej strony, kto to jest zboczeniec? Nikt mnie w każdym razie nie chciał  udusić, choć są misiaczki, które lubią być duszone w trakcie. Niektórzy proszą, żeby ich bić, bo to im sprawia przyjemność. Płacą, proszę bardzo. Biję ich paskiem, ale bez przesady, żeby nie zostawiać śladów". Jak widać, definicja "zwykłego faceta" jest niezwykle pojemna…

Długa lista powodów

Skąd bierze się w niektórych z nas zgoda na płacenie za seks?  Ba, mało, że zgoda, ale wręcz skłonność. "Można powiedzieć, że jestem klientem notorycznym – mówi  Wojciech, pracownik agencji PR, 38 lat. – Przynajmniej raz w tygodniu dzwonię po dziewczynę lub wpadam do agencji. Czasem płacę za godzinę albo dwie, czasem za noc. Nie dostaję punktów za program lojalnościowy, nie mam swojej ulubionej dziewczyny, do której najchętniej wracam.

Co mnie w tym pociąga? Chyba łatwość i brak zobowiązań. Niekiedy nawet nie trzeba dużo rozmawiać, nie trzeba obiecywać, że się zadzwoni, mówić, że było  wspaniale i takie tam. To jest biznes dla obu stron i nie ma co bawić się w sentymenty".

"Jestem 11 lat po ślubie i od 2 lat uprawiamy seks małżeński tak rzadko, że trudno się pomylić w obliczeniach – może uzbierało się 6 razy. Zastanawialiśmy się wspólnie, dlaczego tak jest i usłyszałem, że ona nie ma potrzeby i robi to dla mnie i dla związku. Bywam czasem w agencji, bo tam nie muszę się o nic prosić ani dostawać coś z łaski. Nie, nie mam wyrzutów sumienia, nie czuję, że zdradzam – to tylko fizyczne doznanie, którego  czasem domaga się mój organizm" – opisuje Janusz, pracownik w sektorze bankowym.

Z dopłatą bez gumki

Pierwsza wizyta w agencji odbywa się zazwyczaj w towarzystwie kumpli z roku lub  pracy. Impreza, dużo alkoholu, głośno rzucona propozycja: „Może by jakieś dziewczyny zorganizować?” spotyka się zazwyczaj z entuzjastycznym przyjęciem i już siedzicie w taksówce. Początek jest dobry, ponieważ większość taksówkarzy dostaje działkę od agencji za każdego dostarczonego gościa, więc znają temat i dowiozą Was bez problemu, gdzie trzeba.

Co trzecia badana kobieta na swoim ostatnim kontakcie seksualnym zarobiła do 50 zł, a 59% deklaruje, że zarabia średnio mniej niż 100 zł. Warto się zastanowić, komu właściwie płaci klient.

Potem już leci – po pierwszym zdziwieniu, że podobasz się każdej roznegliżowanej panience i gdy Twoje próby zagajenia  przyjmowane są bardzo życzliwie (w odróżnieniu od tych samych prób czynionych na  dyskotece czy w klubie – nie wiedzieć, dlaczego), zauważasz, że większość Twoich  towarzyszy wyprawy znikła gdzieś na pięterku. Teraz jest właśnie ten moment na  podjęcie decyzji – pójść z panną na górę czy nadal sączyć drinka przy barze i cieszyć się widokiem zgrabnych ciał w bieliźnie.

Gdybyś chciał znać nasze zdanie  –  to zostać. Spokojnie, nie będzie żadnego moralizowania, tylko  fakty. Na zlecenie Krajowego Centrum ds. AIDS TNS OBOP sporządził raport , z którego wynika, co następuje: 17% respondentek z agencji towarzyskich było lub nadal są nosicielkami jakiejś choroby wenerycznej, a 30% z nich, mimo choroby, nadal świadczyło usługi  seksualne. 64% poddawało się testom na obecność wirusa HIV, a 17% zna kogoś  żyjącego z wirusem lub kogoś, kto choruje bądź zmarł na AIDS. Warto na spokojnie to przemyśleć.

"Nie bywam w burdelach i nie rozumiem tej potrzeby – mówi Piotr, 32-letni pracownik marketingu w branży motoryzacyjnej – choć słyszę czasem opowieści moich kolegów z pracy. Sama myśl, że jestem czwarty w kolejce do łóżka jakiejś dziewczyny i jeszcze mam jej za to zapłacić, wydaje mi się głupia i mało estetyczna. Nie mówię, że nie ma tam ładnych i sympatycznych kobiet, ale to nie jest Pretty Woman, tylko zwykła wieś i obciach". Nam też się tak wydaje.

Men's Health 04/2008