Co jest Twoim fetyszem?

Fetysze są znane ludzkości od wieków i na ogół są nieszkodliwym "dopalaczem" seksualnym. Problem pojawia się wtedy, gdy partnerka przestaje być niezbędna, a do spełnienia wystarczy sam fetysz. 

Co nas kręci, co nas podnieca

Gdy zapytasz przypadkową osobę, z czym jej się kojarzy słowo fetysz albo fetyszyzm, to w 9 przypadkach na 10 jej skojarzenia pójdą w stronę lateksu, kajdanek i ogólnie rzecz biorąc – sado-maso. Ale fetyszyzm to znacznie bardziej złożona i ciekawa historia.

Warto wiedzieć, że występuje przeważnie u facetów (na jedną fetyszystkę przypada 40 fetyszystów) i że to najczęściej występująca forma dewiacji seksualnej. Najogólniej rzecz ujmując, polega na tym, że do osiągnięcia satysfakcji seksualnej fetyszysta potrzebuje jakiegoś konkretnego elementu, który może, ale wcale nie musi być skojarzony z partnerką czy partnerem.

Imponujące swoim rozmachem badania nad fetyszyzmem przeprowadził jakiś czas temu zespół psychologów i seksuologów z Uniwersytetu w Bolonii. Przebadano wypowiedzi ponad pięciu tysięcy ochotników i okazało się, że ludzkie libido, ta potężna żywotna siła, potrafi zadziwić najbardziej kreatywnych twórców porno-fantazy.

Katalog rzeczy i zjawisk, których ludzie potrzebują do seksualnego spełnienia, obejmuje dziesiątki pozycji. Listę otwierają najpowszechniej występujące fetysze związane z ciałem, czyli kobiece stopy i palce u stóp. Zaraz za nimi znajdują się wydzieliny ciała – krew, mocz itp.

Częstym seksualnym wyzwalaczem jest też rozmiar ciała (grube, chude, wysokie, niskie), rozmaite deformacje, tatuaże oraz włosy (na głowie, ale i na nogach czy pod pachami). Nieco rzadziej występuje koncentracja na takich fragmentach ciała, jak paznokcie, nos, uszy czy kark. Kolejną kategorią są przedmioty skojarzone z ciałem, jak bielizna, pończochy, sukienki czy buty. To oczywiste.

Ale bywają też fetysze osobliwe, jak np. smoczki, stetoskopy czy aparaty słuchowe. Istnieje też pewien nieduży procent fetyszystów, których podniecają rzeczy kompletnie niezwiązane z ludzkim ciałem, jak zapach środka dezynfekcyjnego albo mrówki (zoofilia to też odmiana fetyszyzmu).

Wiele przypadków można wyjaśnić, sięgając do wczesnych doświadczeń erotycznych. Na przykład masturbowaliśmy się jako nastolatki, podglądając sąsiadkę, która, tak się składa, miała nieogolone nogi i obecnie gładkie kobiece nogi kompletnie nas nie kręcą.

A może pierwsze męskie uniesienia przeżyliśmy w szpitalu dziecięcym i teraz woń środka odkażającego ma dla nas nieodparty erotyczny urok. Ale wielu innych przypadków nie daje się tak prosto wytłumaczyć, dlatego specjaliści używają zagadkowych określeń typu – predyspozycje genetyczne i zaburzenia osobowości.

Jak wyjaśnia seksuolog Andrzej Depko w fascynującej książce napisanej z Ewą Wanat pt. "Chuć", istnieją dwie formy fetyszyzmu – mała i duża. "Fetyszyzm mały polega na tym, że podniecenie i zaspokojenie seksualne jest możliwe tylko wtedy, gdy partnerka (lub partner) ma cechę o charakterze fetysza, czyli zakłada na siebie tak pożądane bawełniane majtki określonego koloru i kroju.

Tylko tego rodzaju bielizna na partnerce powoduje, że fetyszysta obciążony małym fetyszyzmem jest w stanie odbyć z nią stosunek. Fetyszyzm duży polega na tym, że fetysz nie służy już zwiększaniu atrakcyjności partnerki, lecz ją zastępuje. Widok lub dotyk bawełnianych majtek podniecają fetyszystę na tyle, że wywołują zaspokojenie seksualne przez masturbację, bez potrzeby jakiegokolwiek kontaktu z partnerką".

Czy to choroba?

Może warto zacząć od sprecyzowania normy w seksie. Otóż istnieje kilka kryteriów – norma medyczna, norma społeczna, norma w związku. Jednak najprostszy opis tego, co wolno w seksie, brzmi: "Wolno wszystko, pod warunkiem że nie zagrażamy zdrowiu, ani dobrostanowi psychicznemu swojemu ani innych ludzi".

Czyli seks z szarlotką jest OK, pod warunkiem że po wyjęciu z piekarnika ostudziliśmy ją do temperatury pokojowej (zdrowie naszego penisa) oraz nie robimy tego na oczach dzieci i osoby, która właśnie upiekła szarlotkę (dobrostan psychiczny). Większość fetyszyzmów nie jest kłopotliwa dla ich posiadaczy oraz partnerek.

Fetyszyzm związany z konkretnymi częściami ciała może dodawać pieprzu naszym relacjom. Ciekawe, że kobiece stopy kręcą tak wielu facetów. Do tego fetyszyzmu, zwanego podofilią, przyznawał się np. Quentin Tarantino (szalał na punkcie stóp Umy Thurman, co widać wyraźnie w filmie "Pulp Fiction") i Szymon Majewski (naturalnie stopy żony).

Podofili kręcą w stopie różne elementy – wielkość, kształt podbicia, lakier na paznokciach, zapach itp. Fiksacja może obejmować też buty, głównie szpilki. Może w tym kryć się potrzeba bycia zdominowanym przez silną kobietę, samoponiżenia, klęczenia przed swoją panią, lizania jej stóp, masowania. Nie śmiejcie się, wy, których życie seksualne jest uboższe o fetysze. W końcu co w tym złego?

Kobiety uwielbiają masaż stóp – w mózgu obszar odbierający sygnały neuronów stopy umiejscowiony jest tuż obok rejonu odbierającego sygnały płynące z organów płciowych. Najważniejsze, żeby dobrała się para ludzi, którzy się dogadują co do swoich upodobań. Bo fetyszysta pozbawiony możliwości realizowania swoich potrzeb będzie nieszczęśliwy.

Andrzej Depko twierdzi, że współcześnie do seksuologów zgłasza się coraz mniej osób niepokojących się swoim upodobaniem do dziwnych fetyszy. To zasługa sieci, dzięki której prawie każdy nie do końca seksualnie normatywny przekonuje się, że nie jest sam ze swoim dziwactwem, a co więcej – może znaleźć partnerkę czy partnera, którzy idealnie wpasowują się w jego fantazje.

Uwierzysz, że dzięki sieci można spotkać osobę, którą kręci, jak Ciebie, puszczanie bąków? To się nazywa znaleźć swoją drugą połówkę. Fakt, że niektóre fetysze są bardziej społecznie akceptowane, np. przebieranki – bez problemu można nabyć w seks shopie dowolny strój dla siebie i dla partnerki i bawić się doskonale. Tym bardziej że to jeden z fetyszy, który kręci też sporo kobiet.

Rajem dla fetyszystów pozostaje Japonia, gdzie w każdej chwili, gdy człowieka najdzie taka potrzeba, może kupić np. używane majtki damskie (od uczennic nie wolno). To kręci podobno 12% facetów.

Czasem jest smutniej

To, co faktycznie może niepokoić, to fetyszyzm, który nie wymaga obecności żywego partnera. Nie można oczywiście zmusić nikogo do leczenia, ale taki rodzaj realizowania swoich potrzeb seksualnych wymaga terapii, bo przeważnie wiąże się z cierpieniem, poczuciem odrzucenia, realną alienacją, depresją, poczuciem wstydu.

Zwłaszcza gdy kontakt z fetyszem jest odbierany jako rodzaj przymusu, uzależnienia. Chociaż, przyznajemy, bywa to malownicze (ale obiecajcie, że się nie będziecie śmiali). Na przykład opisywana przez Depkę w "Chuci" agalmatofilia, w której bodźcem seksualnym są pomniki i rzeźby. Albo fornikofilia, czyli fetysz w postaci mrówek.

Zapytacie, jak realizować tę potrzebę? Depko opisuje przypadek pacjenta, który "chodził po lesie i zbierał mrówki. Potem zabierał je w słoiku do domu. Właził do wanny i zanurzał się cały tak, że ponad powierzchnię wody wystawała mu tylko żołądź członka w stanie erekcji. Wyjmował wtedy mrówki ze słoika i umieszczał je na żołędzi po to, żeby biegały po niej spanikowane. Dla niego był to silny bodziec seksualny, który doprowadzał do wytrysku".

Samodzielnie bardzo trudno uwolnić się od problemu, lepiej zgłosić się do specjalisty. Skuteczne jest połączenie farmakoterapii z psychoterapią poznawczo-behawioralną i integracyjną.

Istnieje bezpośrednie połączenie nerwowe pomiędzy komórkami węchowymi i obszarem odpowiedzialnym za pobudzenie seksualne i emocje. Zapachy mogą wyzwalać intensywne doznania erotyczne, a zapach ukochanego staje się afrodyzjakiem.

W eksperymencie, przeprowadzonym na University of California w Berkeley, wykazano, że u kobiet pobudzenie seksualne występowało, gdy poddano je działaniu substancji chemicznej, występującej u mężczyzn w pocie, włosach i na skórze. Może warto byłoby wybrać się na randkę w jakieś chłodne miejsce? Marynarka lub sweter, które zarzucisz jej na ramiona, będą przesiąknięte Twoim zapachem.