Michał Gołębiewicz 
Na łamach czasopisma naukowego Journal of the International Society of Sports Nutrition ukazała się całkiem niedawno, bo w październiku 2021 roku, bardzo ciekawa praca. Naukowcy z Indiana University pod kierunkiem dr Andrew R. Coggana przygotowali systematyczny przegląd badań nad wpływem suplementacji azotanami na siłę mięśni.
Chociaż do tej pory pozytywny wpływ azotanów kojarzono głównie ze zwiększeniem wydolności, okazało się, że jest ich całkiem sporo, bo ostatecznie do metaanalizy weszło 19 eksperymentów z udziałem łącznie 268 osób. Były to wyłącznie kliniczne badania kontrolowane z podwójnie ślepą próbą, a więc te najwyższej jakości.
Po ich przeanalizowaniu naukowcy doszli do wniosku, że stała suplementacja azotanami pozwala zwiększyć siłę mięśni średnio aż o 5% i określili ten wzrost jako mający istotne praktyczne konsekwencje.
Niestety nie podali, czy dotyczy on wszystkich, czy jedynie mniej wytrenowanych ludzi. Często zdarza się bowiem, że im bardziej wytrenowani sportowcy, tym słabszy efekt przynosi suplementacja. Trzeba jednak podkreślić, że kilka z badań objętych przeglądem zostało przeprowadzonych na sportowcach wytrenowanych: crossfitterach, kajakarzach, czy sprinterach.
Nie mamy też informacji co do optymalnej dawki azotanów, do określenia której potrzebne są dalsze badania. Wśród objętych przeglądem prac najmocniejszy efekt zanotowano w przypadku przyjmowania 800 mg azotanów na 2,5 h przed treningiem.
Obecnie prestiżowy Australian Institute of Sport zaleca suplementację w ilości 350-600 mg azotanów na 2-3 h przed treningiem. Więcej o tym, jak stosować sok z buraka w celu poprawy wydolności organizmu dowiesz się z poniższego artykułu:
Przeczytaj: jak działa sok z buraka i ile go pić
W przypadku zwiększenia wydolności efekt suplementacji azotanami tłumaczy się obniżaniem napięcia naczyń krwionośnych, co powoduje większy przepływ krwi, przekładający się na to, że do mięśni ostatecznie dociera więcej tlenu. Jeśli chodzi o zwiększenie siły mięśni, stojący za nim mechanizm nie jest jeszcze poznany i musimy poczekać na kolejne badania, które go wyjaśnią.
Źródło:
https://jissn.biomedcentral.com/articles/10.1186/s12970-021-00463-z
