"Skład powietrza przecież się nie zmienia" – tłumaczy jeden z autorów badania i szybko dodaje, że badani przez niego sportowcy trenujący przez 6 tygodni nie wykazali się w chwili próby lepszymi rezultatami niż grupa kontrolna. OK, i tak to sprawdzę. Crossfitowy trening Cindy (5 podciągnięć, 10 pompek, 15 przysiadów – jak najwięcej rund w 20 minut) robię stosunkowo często. Znam więc swoje reakcje na kolejne powtórzenia, wiem, kiedy i jak długo odpocząć, by zjechać z wyższych stref tętna. Problem w tym, że ta wiedza do niczego się w masce nie przydaje.
PRZECZYTAJ: Gdzie biegać, gdy na dworze smog?
Zmęczenie łapie mnie dużo szybciej niż zwykle, przez co potrzebuję częstszych i dłuższych przerw. Efekt to kilka dobrych rund mniej niż zwykle po upływie wyznaczonego czasu. Mniej powietrza to mniej mocy, proste – myślę sobie. Zmniejszam "wysokość" maski przed kolejną próbą. Po kilku sesjach przyzwyczajam się do trudu, jaki muszę podjąć podczas każdego wdechu. Znów wskakuję wyżej, aż docieram do najwyższego poziomu i nie tylko wyrównuję swój rekord, ale też łatwo go biję. Na kolejnej sesji w gymie próbuję raz jeszcze, tym razem bez maski.
Wow, to naprawdę działa – po miesiącu treningów "na wysokości" radzę sobie znacznie lepiej. W czym tkwi sekret? Maska wymusza prawidłowy oddech (wdech przy fazie koncentrycznej i wydech przy ekscentrycznej ćwiczenia), a także mocniejszą pracę mięśni odpowiedzialnych za branie oddechu. Coś, na co prawdopodobnie nigdy nie zwracałeś uwagi, okazuje się nagle języczkiem u wagi, który wrzuca Twoją formę na wyższy poziom. Przynajmniej tak było ze mną. A badanie z USA? Wychodzi na to, że zawodowcy po prostu oddychają prawidłowo...
Komentarze