Test słodzików - 4 popularne substancje słodzące w MH Lab

Słodziki oskarża się m.in. o to, że powodują różne choroby, w tym tzw. syndrom metaboliczny, i nowotwory. Jednak wg dwóch największych instytucji zajmujących się badaniem bezpieczeństwa żywności – European Food Safety Authority i amerykańskiego Food and Drug Administration (jak również American Cancer Isntitute) – dopuszczone do obrotu substancje słodzące są bezpieczne.

Sprawdź: Gorzka prawda o cukrze - oto ona

Oczywiście, jak we wszystkim, również w słodzikach warto zachować umiar, jednak jeśli jesteś na diecie albo chorujesz na cukrzycę, posłodzenie napoju czy ciasta czymś, co zawiera zero lub niemal zero kalorii, jest lepszym wyjściem niż dosypywanie kilku łyżeczek pustych kalorii w postaci białego kryształu. Słodziki, mimo teoretycznie porównywalnej ilości kalorii na 100 g, mają tę przewagę, że wystarczy mniej niż gram, by kawa była słodka.

Zobacz też: 25 najlepszych produktów dla Twojej formy. Czy znajdziesz tu słodziki?

Metoda

Żeby przetestować cztery najpopularniejsze słodziki, dodawałem je do czterech kubków kawy i porównywałem z kawą, do której – jak zwykle – wsypałem pół łyżeczki cukru.

1. Ksylitol

Raport z testu

Gdyby ktoś wsypał ten zastępnik cukru do cukierniczki, prawdopodobnie nie zorientowałbym się, że to nie zwykły cukier. Wygląda jak bardzo drobny cukier, ale jest od niego mniej słodki, a przynajmniej mniej słodka jest kawa posłodzona połową łyżeczki. To wyjątek w naszym teście.

Smak

Niezbyt słodki, na pierwszy rzut oka czy też kubków smakowych nie do odróżnienia od cukru. Gdybym musiał zrezygnować z sacharozy, postawiłbym na ksylitol właśnie. Jest najłatwiejszy w dawkowaniu, bo można sobie wsypać dokładnie tyle, ile się chce.

• Kalorie na 100 g: 240 kcal
• Wygoda: 4/5
• Smak: 5/5

2. Stewia

Raport z testu

Poręczne pudełeczko z dozownikiem to świetne rozwiązanie, jeśli jesteś akurat na diecie i nie chcesz być uzależniony od tego, czy w kawiarni, do której wpadłeś, pamiętali o zrobieniu zapasów słodzików (o dziwo, nie we wszystkich słodziki są dostępne). Jedna malutka tabletka (0 kcal) wystarcza na posłodzenie kubka. Do małej filiżanki to już dla mnie trochę za dużo.

Smak

Stewia smakowała mi najmniej – ma wyraźny mydlany posmak, a po chwili na języku i podniebieniu pozostawia lekką, ale wyczuwalną goryczkę.

• Kalorie na 100 g: 190 kcal
• Wygoda: 5/5
• Smak: 2/5

3. Sacharyna

Raport z testu

Dobry stosunek jakości do ceny – za niecałe 10 złotych posłodzisz 1200 kaw, czyli wychodzi mniej niż grosz na kawę. Jak dla mnie drugie miejsce po ksylitolu.

Smak

Piekielnie słodka. Moim zdaniem najsłodsza ze wszystkich testowanych substancji. Tak jak stewia, a może nawet bardziej, jedna malutka pigułka sprawia, że kubek kawy jest już dla mnie prawie za słodki. W smaku bardzo zbliżona do białego cukru – nie pozostawia żadnych dodatkowych smaków na języku.

• Kalorie na 100 g: 31 kcal
• Wygoda: 4/5 
• Smak: 4/5

4. Aspartam

Raport z testu

Torebka z proszkiem jest mniej wygodna w transporcie (w kieszeni mi się rozsypała), ale za to pozwala dokładniej dostosować dawkę do preferencji smakowych. Bo to bardzo silny słodzik.

Smak

Bardzo słodki, porównywalny z sacharyną, a może nawet słodszy. Niestety, podobnie jak sacharyna ma lekki chemiczny posmak, który mnie osobiście przeszkadza, chociaż nie dyskwalifi kuje.

• Kalorie na 100 g: 390 kcal
• Wygoda: 4/5
• Smak: 3/5

Słodkiego, miłego życia

Oto kilka faktów, o których większość ludzi nie ma pojęcia. Będziesz się miał czym pochwalić przy następnej wizycie w Starbucksie.

300 razy mniej słodki

Chociaż ze słodyczą kojarzy się nam biały cukier (sacharoza), niektóre substancje słodzące są nawet kilkaset razy słodsze niż on. Na przykład stewiol jest około 300 razy słodszy od białego cukru.

Zakazana sacharyna

Jak donosi portal ciekawostkihistoryczne. pl, przed wojną sacharyna była zakazana w Polsce. Nie wolno jej było produkować, wwozić ani nią handlować. W ten sposób państwo broniło rynku cukru, który był obłożony akcyzą – jak dziś papierosy czy alkohol.

Uwolnić kubki smakowe

Przez lata uczono nas, że za wyczuwanie różnych smaków odpowiadają różne kubki skoncentrowane w innych obszarach języka. Dziś wiadomo, że to nieprawda: kubki smakowe nie mają specjalizacji ani rejonizacji. Zachęcamy do eksperymentów.