Sir Ser, czyli opis popularnych gatunków serów

Jednak walory smakowe to nie jedyne atuty serów dojrzewających. Ich jedzenie przyniesie Ci wiele innych korzyści: mogą być dobrym paliwem dla Twoich mięśni, poprawić odporność, wzmocnić kości i zęby, a nawet... odświeżyć oddech. Sery mają dużo białek z mleka (stanowią one nawet jedną czwartą ich masy), które podczas dojrzewania ulegają częściowemu rozłożeniu, dzięki czemu są dobrze przyswajalne przez ludzki organizm. Są także doskonałym źródłem wapnia i fosforu.„Wapń z nabiału może chronić jelito grube przed szkodliwymi substancjami powodującymi nowotwory „– mówi dietetyk Amanda Ursell.

„Sery to żywność dość wysokokaloryczna, ale solidna porcja zawartego w nich wapnia zachęca też komórki tłuszczowe do pozbywania się zgromadzonego w nich tłuszczu, a tym samym pomaga Ci schudnąć.”Wapń do spółki z fosforem pomagają też walczyć z próchnicą, uzupełniając ubytki wszkliwie zębów.Ponadto oba te pierwiastki zwiększają wytrzymałość kości, wzmacniają siłę skurczu mięśni i regulują ciśnienie krwi. Dodajmy jeszcze, że sery pozwalają łatwo uzupełnić zapasy witamin A, D, E oraz z grupy B, a konkluzja może być tylko jedna: nie marnuj sera dla myszy – plaster ementalera czy kęs roqueforta to przysmak godny naszych, anie gryzoni kubków smakowych. 

Camembert

Ten specjał rodem z Normandii po raz pierwszy został wyprodukowany w końcu XVIII wieku, a obecnie jest tak popularny, że wyrabia się go w całej Europie, atakże Kanadzie i Azji. Dojrzały ser ma żółtą skórkę, którą porasta szlachetna pleśń Penicillium camemberti. Miąższ sera przy powierzchni jest kremowy i miękki, a w środku twardszy. Ma bardzo łagodny smak i lekko pieczarkowy zapach.

Limburger

Ten pochodzący z Belgii ser zarezerwowany jest dla zwolenników mocnych wrażeń. Z wierzchu okrywa go charakterystyczna szaro-żółta lub czerwono-brunatna maź. Jego ostry smak i lekko amoniakalny zapach powstaje w wyniku bardzo głębokiego rozkładu białka. Jest to jeden z nielicznych serów, który dojrzewa od powierzchni do wnętrza, dlatego w sklepach można spotkać sery z lekko niedojrzałym środkiem, przypominającym konsystencją twaróg.

Roquefort

To jeden z najstarszych serów, którego historia wytwarzania sięga wczesnego średniowiecza. Swój rodowód wywodzi z południa Francji, gdzie do jego dojrzewania wykorzystywano naturalne górskie pieczary. Wytwarzany jest z mleka owczego, a jego miąższ jest przerośnięty niebiesko- zieloną pleśnią w formie żyłek. Kilkutygodniowy ser ma łagodny, lekko kwaskowaty smak, który w miarę dojrzewania zanika i staje się bardzo pikantny, z charakterystycznym posmakiem pieczarek.

Soignon Sainte-Maure

Kozi ser z Francji z naturalną pleśniową skórką, która w miarę dojrzewania staje się plamista i niebiesko- -szara. Ma intensywnie biały, dość miękki miąższ. W wyraźnie pleśniowym smaku można wyczuć lekko cytrusową nutę. Ponieważ mleko kozie nie zawiera kazeiny, głównego czynnika uczulającego w mleku krowim, mogą go bez obaw jeść osoby ze skazą białkową. Smakuje doskonale ze świeżym, ciemnym pieczywem.

Gruyere

Znakomity ser szwajcarski, od stuleci wyrabiany w dolinie rzeki Sarine, u podnóża Alp Fryburskich. To twardy ser z mleka krowiego, podobny do ementalera, ale o mniejszych i mniej licznych oczkach. Ma wyraźny orzechowy zapach. Gruyere to podstawowy składnik fondue, narodowej potrawy Szwajcarów. Gorący, roztopiony ser, do którego dodaje się białego wina lub wiśniówki, serwuje się w podgrzewanym kociołku. Zanurza się w nim na długim widelcu kawałki chleba.

Ementaler

Sztandarowy przykład sera szwajcarskiego. Swoją nazwę zawdzięcza miejscu, z którego się wywodzi: dolinie rzeki Emmy, niedaleko Lucerny. To, co go wyróżnia to charakterystyczne, okrągłe lub owalne oczka, których rozmiary nie powinny przekraczać wielkości dużej czereśni. Ma lekko elastyczny i zwarty miąższ. Słodki smak jest wynikiem nagromadzenia się w czasie dojrzewania aminokwasu o nazwie prolina. Sery starsze, dłużej dojrzewające, mogą stać się lekko pikantne.

Mozzarella

Ser kojarzony z Włochami, ale prawdopodobnie jako pierwsze wyrabiały go plemiona beduińskie z Persji – od nich technologię produkcji Mozzarelli mieli przejąć Rzymianie. Powstaje z mleka bawolego, ma delikatny smak, lekko błyszczącą, głądką powierzchnię i wyjątkowo mało tłuszczu. Oryginalna włoska mozzarella jest przechowywana w serwatkowej zalewie, która chroni ją przed wysychaniem. Świetnie smakuje z pomidorami i świeżą bazylią.

Raclette

Już w średniowieczu górale z Alp na pograniczu Francji iSzwajcarii odkryli, że roztopiony na kamieniach przy ognisku ser raclette nabiera doskonałego smaku – orzechowego, lekko słodkiego, z owocową nutą. Od tego czasu ten ser z mleka krowiego, który ma zwykle pomarańczową lub jasnobrązową skórkę, jest głównym składnikiem potrawy o tej samej nazwie, na którą prócz raclette składają się np. ziemniaki w mundurkach, mięsa lub wędliny i marynaty w postaci cebulek lub korniszonów.

Feta

Jedyny w tym gronie ser niedojrzewający, ale nie mogliśmy o nim nie wspomnieć. Robi się ją głównie z mleka owczego lub mieszanki mleka owczego i koziego, a jej cechą charakterystyczną jest intensywnie słony smak. W czasie dojrzewania jest przechowywana w zalewie, aby nie utraciła wilgotności. Należy do grupy serów miękkich o dużej zawartości tłuszczu (ok. 40%), podczas krojenia kruszy się. Świetna do sałatki ze świeżych warzyw (pomidor, ogórek, cebula), z ziołami i oliwą z oliwek.